Veengrond en akkerbouw
Veenbodem ontstaat als planten en moerassen sneller groeien dan ze worden afgebroken. De plantenresten raken in het water afgesloten van de buitenlucht. Door dit gebrek aan zuurstof verteren ze maar voor een klein deel, maar het is genoeg om stoffen uit de plantencellen vrij te maken die het water sterk verzuren. Dit zure water verhindert dat de plantenresten door bacteriën verder worden afgebroken. Hiermee onttrekt de veenplant zichzelf aan de afbraakcyclus, stapelt hij zich op en vormt daarmee een dikke laag, tot soms wel meters dik.
Veenbodems zijn niet geschikt om gewassen op te telen: de grond is te zuur en omdat veenbodems van nature een hoge grondwaterstand hebben is het vaak ook te nat. Het ontwateren van veengrond zorgt ervoor dat veen inklinkt: het volume vermindert door de verdroging en dus krimpt de grond. Wanneer de grond daarna weer nat wordt gemaakt zal deze weer opzwellen maar de klink zal niet volledig verdwijnen. Dit komt omdat in veengrond het afgestorven plantenmateriaal na ontwatering in aanraking komt met zuurstof en de planten oxideren, het veen boven het grondwaterpeil verdwijnt en de bodem daalt. Door de inklinking is veengrond niet meer bruikbaar voor het telen van graan en kan het eigenlijk alleen nog worden gebruikt als weide. Het bedrijven van akkerbouw op veenbodems is nagenoeg onmogelijk.
Veentuinderij: een verkenning van voedselgewassen op veengrond
Bij KTC Zegveld is een verkennend onderzoek naar veenvoedsel gestart: de Veentuinderij.
Hier wordt onderzocht welke voedselgewassen tóch geschikt kunnen zijn voor veenweiden en of dit rendabel is te maken. In de veentuin wordt geëxperimenteerd met verschillende gewassen bij verschillende waterstanden.
Roelof Westerhof is projectleider van de Veentuinderij. In onderstaande film leidt hij je rond in de veentuin, laat hij de verschillende proefvelden zien en staat hij stil bij de onderzoeksvragen die hij heeft.
(om de film vanuit de YouTube-app te openen, klik hier)
